همیشه فقط یه جوری میدونی جسارته اسم شمارو بیارم

اگه گستاخی نباشه عشقتو دوست دارم

               اگه گستاخی نباشه نفسام مال شما تا چشمام مثل سایه دنبال شماست

شما عشق لا یضالی شما حاضر شما غایب

               شما ممکن ومحالی شما شما لغزش شعر حافظ

شما راز هر قصیده شما شعری نه سرودهشما طرحی نکشیده

               شما صاحب یقینید شما گردش زمینی

شما علت شما مقصد شما پاک ترینید

               شما آفتاب شما مهتاب شما پیدا شما نایاب

شما اول شما آخر شما بیدار من کنیزم شما سرور

               شما از ستاره بیشتر شما مومن شما صوفی

شما درویش وغلندر دستی شما رو از آسمون فرستاده

               هرچی هست بد بودن رو به دستاتون یاد نداده

قصه من قصه خیز پلنگه سمت ما

              برای چشم کنیز خواب یه سرور زیاده

شما از جنس سپیدی شما ابری شب شعری

              شما علت نخستی خلقت مبهم شعری

شما بهترین شبانی شما قدیس وفرشته کاشف حرف وصدایی

               کاشف خط ونوشته چه تماشایی دستای شفابخش شما

چشمای بسته این خسته کنیز رو وا کنه

              این یه میلاد دوباره ست وقتی سرور من رو با اسم کوچیک صدا کنه

              واسه هر کی بگم قصه مو آتیش می گیره

دل من یه دریا عشقه دل تو یه دریا تردید

            شب رفتنت ماهی تو خشکی رفت وجون داد

غما اون شب شیشه ای خونو رو زدند شکستند

             عکس نازت آمدند با من تا صبح  نشستند

تو چرا از اینجا رفتی تو که مثل عاشقایی گله ام از چی باشه

           تو نه بدی نه بی وفایی گله ام از چی باشه

شب رفتنت نقره اشکای من شد دور گردنت یه زنجیر

           شب تلخ رفتن تو گلدونا اشکی بودند

قعطی سفیدی ها بود همه انگار مشکی بودند

             شب تلخ  رفتن تو دیگه چاره ای ندیدم دیدم عکس ستاره ای نیست

شب رفتن تو یاسها دلداری ام دادند اونا عاشقند ولی کن تنها نیستنداونا زیادند

            بارون اون شب دستشو از روی چشمام بر نمی داشت

شب رفتن تو رفتم سوی حرفات اونا که واسه من همه چی بود

            سرنوشت من همینه زندگی اما زیادیست

زندگی پیش من نوشته حقته باید ببازی

             شب رفتن تو ابرا واسه گریه کم آوردن

شب رفتن تو تسبیح از دست گلدونا افتاد

            قلب آرزوهام انگار واسه همیشه وایستاد

دل تو بدون منظور رفت و خوشبختی مو دزدید

            شب رفتن تو دیدم یکی از قناریها مرد

فردا شب دست قسمت اون یکی رو هم با خودش برد

            شب رفتن تو چشمات راست راستی چه برقی داشتند

شب رفتن تو همه اشکام قفل و آروم گذاشتند روی قرآن توی طاقچه

             شب رفتنت دلم رفت پیش چشمای خیسم

پیش شاعرا که داشتند همه از مسافر می نوشتند

             شب رفتنت دیدم خیلی غما ی شاعر روی شیشمون نوشتند

شب رفتن تو گفتم می شینم به پات ای مسافر

            شب رفتنت گفتم برو تا همه بدونند که سفر همیشه بد نیست

واسه گفتن از تو هیچکی شاعری بلد نیست